Animated Connotations
Εάν στη σύγχρονη ζωγραφική υπάρχει μια επιστροφή στην απεικόνιση σε
βάρος της αφηρημένης αλλά και της εννοιολογικής τέχνης, το χρωστάμε σε
καλλιτέχνες όπως τον Νίκο Μόσχο,
Συνθήκες προσαρμογής
Ο βασικός άξονας σε αυτή τη σειρά έργων είναι η διαδικασία προσαρμογής σε νέα δεδομένα, η διαρκής μετάβαση, η ανασύσταση της ύλης, των εννοιών και κατ’ επέκταση της ίδιας της ψυχοσύνθεσης.
«Οριακά ανθρώπινος»/ Έργα 2012-2019
Ο Νίκος Μόσχος μας υπενθυμίζει ότι πρωταρχικός ρόλος του καλλιτέχνη είναι να αναπαριστά τον κόσμο με εικόνες που πηγάζουν από μια μακρά και εκ βαθέων συζήτηση με τον εαυτό του και με τους άλλους. Για να το επιτύχει αυτό, πρέπει καταρχάς η συζήτηση με τον εαυτό του να μη συνιστά εγωπαθή σολιψιστικό λυρισμό, αλλά να προτείνει μια δομημένη θεώρηση του κόσμου μέσα από μια προσωποποιημένη κατασκευή μύθων και κόσμων, συνεπή και προσβάσιμη χάρη στην επανάληψη γραμμών, χρωμάτων, όγκων και εικόνων.
«Οριακά ανθρώπινος»/ Έργα 2012-2019
Μια ανάγνωση της ζωγραφικής του Νίκου Μόσχου
Τον Οκτώβριο του 1966 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό L’Arc ένα εκτενές κείμενο του Jean-Paul Sartre για τον πίνακα του Tintoretto Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκος.1 Στη μελέτη αυτή ο Γάλλος φιλόσοφος διατυπώνει πολλές βαθυστόχαστες παρατηρήσεις που μεταμορφώνουν το σύνηθες θέμα του πίνακα σε περιπετειώδες μυθιστόρημα. Αρχικά ο Sartre αναδεικνύει τη σχέση του ζωγράφου με τους εικονιζόμενους χαρακτήρες και τις πράξεις τους. Όπως υποστηρίζει, πρόκειται για μια πολυσύνθετη σχέση, ενίοτε και εχθρική, αφού εδώ οι χαρακτήρες εκλαμβάνονται ως δρώντα υποκείμενα, ως φορείς μιας ηθικής αρχής.
Ο Έλληνας ζωγράφος Νίκος Μόσχος γεννήθηκε το 1979 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ και ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στα έργα του ο Νίκος Μόσχος απεικονίζει ανθρώπινα μέλη, μηχανικά εξαρτήματα, αρχιτεκτονικά στοιχεία, μέρη φυτών και ζώων, αρχαία αγάλματα καθώς και πολυάριθμα απροσδιόριστα στοιχεία , τα οποία συνθέτει σε χαοτικά και συγχρόνως τρομακτικά ταπλό. Η pop αισθητική συναντά την ρεαλιστική ζωγραφική και συνδυάζεται με ψυχεδελικά στοιχεία σε απεικονίσεις που παραπέμπουν σε διαφημιστικά μοτίβα. Στον πίνακα You are already in the party , o Νίκος Μόσχος δημιουργεί ένα interieur με στοιχεία πλούσια σε συνειρμούς. Μουσικές νότες συναντούν ένα προτεταμένο χέρι που κρατά ένα φλυτζάνι του καφέ. Ενα στόμα με εκτυφλωτικά λευκά δόντια θυμίζει διαφήμιση οδοντόκρεμας, ενώ συγχρόνως δυο αγριεμένα μάτια ζώου κοιτάζουν τον θεατή.
Inevitable Nature
Τα τοπία του Ν. Μόσχου δεν απεικονίζουν μια συγκεκριμένη στιγμή ή ένα συγκεκριμένο τόπο όπως στον ιμπρεσσιονισμό. Αποτελούν ένα κολλάζ απο στοιχεία που δημιουργούν εντυπώσεις οικείες και πρωτόγνωρες ταυτόχρονα.
Τα έργα που θα παρουσιάσει ο Νίκος Μόσχος αποτελούν την εξέλιξη της σειράς που πρωτοπαρουσίασε στις δύο προηγούμενες εκθέσεις το 2012 και το 2013, οι οποίες είχαν σαν τίτλο: «Ο Γάμος της Σάρκας και της Μηχανής».
Απεικονίζουν δηλαδή συνθέσεις οι οποίες χτίζονται κατά κόρον από τη σύνθλιψη δυσανάλογων ανθρώπινων μελών, μηχανών, δέντρων ή και νεόδμητων κτιρίων.
Τα στοιχεία αυτά άλλοτε είναι αναγνωρίσιμα και άλλοτε ασαφή, εντάσσονται σε αυτοτελές πλαίσιο όπου αιτία και αποτέλεσμα συνυπάρχουν δημιουργώντας απροσδόκητες καταστάσεις με έντονη συναισθηματική φόρτιση.
"O Γάμος της Σάρκας και της Μηχανής στη ζωγραφική του Νίκου Μόσχου"
25/10/2012
"Αυτός που αποκτηνώνεται μόνος του γλυτώνει από τον πόνο του να είσαι άνθρωπος."
( He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man.)
Dr. Johnson (προμετωπίδα στο βιβλίο του Hunter S. Thompson, Fear and Loathing in Las Vegas)
Ο Νίκος Μόσχος δίνει μια πειστική πρόταση πάνω στο ερώτημα γιατί να ζωγραφίζει κανείς σήμερα. Σε μια εποχή όπου το μέσον δεν έχει παρά μία και μόνον επιλογή: να επανεφευρεθεί εξ αρχής (ή έστω, από ένα σημείο) για να σταθεί πειστικά απέναντι στο πανηγύρι των media, της pop μουσικής, και φυσικά, του κινηματογράφου. Με άλλα λόγια να σταθεί, να ζήσει σε μια αυτόνομη κατάσταση, μακριά από τη ναφθαλίνη των μουσείων και το (αβάσταχτο) βάρος του παρελθόντος και της ιστορίας (από τα οποία καταπιέζονται πολύ λιγότερο τα media, η pop μουσική ή ο κινηματογράφος). Φυσικά σήμερα η ζωγραφική θα έπρεπε να βρίσκεται σε προνομιακή θέση απέναντι στην εμπορική κατάρρευση των 'άλλων εικαστικών μέσων, του βίντεο, των εγκαταστάσεων ή της φωτογραφίας, καθώς και της διευρυμένης τους κρίσης ( η εννοιακή τέχνη, για άλλη μια φορά στην ιστορία της, κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο χλεύης και γελοιογραφίας λόγω των εκκεντρισμών της).
"Ζωγραφική εν βρασμώ"
19/12/2009
«...η πόλη έμοιαζε πάρα πολύ με ό,τι είχα φανταστεί για να είναι αληθινή.
Όμως ένιωθα εξίσου ικανοποιημένος και αναμενόμενα αποπροσανατολισμένος,
όσο χαρούμενα και άγρυπνα μόνος,
όσο η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
John Fowles, Ο Μάγος
«Ο Ζωγράφος, παίρνει το σώμα του μαζί του...»
Paul Valery
Πριν από τρία περίπου χρόνια, με την ευκαιρία της πρώτης ατομικής έκθεσης του Νίκου Μόσχου, εισχώρησα αιφνίδια στα μύχια του πυκνοκτισμένου και ετοιμόρροπου κόσμου του. Στις ανοικοδομούμενες γειτονιές των κρυφών λόφων του Νέου Κόσμου της Αθήνας, στις σκιές των μετέωρων νεοκλασικών και των παλίμψηστων γιγαντοαφισών, στα θνήσκοντα κήτη των λαϊκών πολυκατοικιών: δίπλα στις πολύχρωμες κοίτες των αυθαίρετων εγέρσεων, συναντήθηκα με την ορμητική και ρηξικέλευθη ζωγραφική του.
Στην πρώτη του ζωγραφική ενότητα, ο νέος καλλιτέχνης, οικειοποιούμενος την έννοια του βιωμένου χώρου, μετέφρασε με εξαιρετική δεξιότητα το ασφυκτικά δομημένο και ζοφερό περιβάλλον της πόλης, μετέπλασε με ευφυή ωριμότητα και ανεξάντλητα τεχνικά εφευρήματα τη διαδοχή πυκνών δομικών μοτίβων σε αυτοτελή αποδομούμενα έργα με επισφαλή μνήμη και εγγενή μυθοπλασία, καταλύοντας τη συνεκτική εικόνα του αστικού ιστού, κατακτώντας την αντίστροφη αφήγηση των δράσεων και των ηρώων τους, καταργώντας τις δυνητικές ανακουφιστικές διεξόδους του βλέμματος, καταγράφοντας τη αυτόχειρη βιαιότητα του παρόντος χρόνου, καθρεφτίζοντας την ωμή πρώτη ύλη του ιδιωτικού του σύμπαντος.
Ο Νίκος Μόσχος, απο την πρώτη του ήδη έκθεση, υοθετεί την «μίμηση» των παριστανόμενων δραματουργικών πράξεων του ρεαλισμού,
Σελίδα 1 από 2